معتادان در زمان پاکی و مخصوصاً اوایل دوران بهبودی درگیر مثلثی می شوند که ما آن را به نام مثلث خود مشغولی می شناسیم.
سه ضلع این مثلث عبارت است از :
ترس،
رنجش،
گناه.
معتادان یا همیشه در حال نگرانی و ترس از آینده و اتفاقاتی که رخ نداده هستند، یا نسبت به دیگران رنجش و دلخوری دارند، و یا در اثر رفتارهای گذشته خود احساس شرم و گناه را یدک می کشند.
لازمه تداوم بهبودی، خارج شدن از مثلث خود مشغولی است.

معتادان افرادی هستند که توانایی به تعویق انداختن تمایلات شان بسیار ضعیف و یا حتی صفر است.

در این مطلب از کمپ ترک اعتیاد در مورد سوال " چگونه یک ماده اثر می کند " صحبت می شود. 

به طور کلی چطور یک ماده اثر می کند یعنی : 

1- به چه سرعتی اثر می کند ؟
2- به چه میزانی اثرات منفی و مثبت ایجاد می کند ؟
3- چه اثرات منفی ایجاد خواهد کرد ؟
هر دو ماده ی محرک شیشه و کوکایین به شکل های زیر می توانند مصرف شوند:
1 - تزریق
2 - انفیه
3 - تدخین

وقتی یک مددجو برای قطع مصرف مواد مخدر یا محرک وارد مرکز اقامتی میشود ذهن او پر است از نا امیدی استرس ، بی‌قراری و بسیاری افکار نومید کننده دیگر...
در اینجا این هنر مراکز درمانی کمپ ترک اعتیاد است که این تفکرات منفی و بی قراری ها را از ذهن مددجو پاک کند و ذهن را برای یادگیری آموزشها و مهارتهای اولیه بهبودی آماده سازد....
یکی از فعالیتهایی که این مراکز انجام میدهند انجام خدمات رفاهی و تفریحی است که کمپ امید شروع دوباره یکی از خدماتش برپایی اردوهای برون شهری مختلف است که مددجویان به صورت گروهی به مدت چند روز به گردش و سیر و سیاحت رفته و در کنار هم تفریح میکنند که این باعث میشود مددجویان به این باور برسند که میشود بدون مصرف مواد مخدر هم زندگی کرد و جایگزین های مثبت زیادی برای مصرف وجود دارد...
که این خدمت رسانی برپایی اردو از سال 1394 در این کمپ انجام میشود که البته ناگفته نماند که این فعالیت آسیبهای خودش را دارد اما نکات مثبت زیادی که این حرکت دارد آسیبهای آن را می پوشاند...
همچنین خدمات سرگرمی دیگری که دراین مرکز انجام میشود برگزاری جشن هنرهای صوتی و تصویری است که در این فعالیت مددجویان در مسابقه‌ای شاد در زمینه آواز و نمایش و پانتومیم به رقابت پرداخته و فضای شادی را برای خودشان درست میکنند تا با ذهنی آرام در جلسات آموزشی حاضر شوند...
همچنین با برگزاری مسابقات ورزشی بین مددجویان آنان را به فعالیت واداشته تا هرچه سریعتر از سستی و خمودگی دور شده و آماده ورود به جامعه شوند....

دیگر کمپ ترک اعتیاد ما با عنوان کمپ ترک اعتیاد طلوع راهیان نجات با برگزاری مسابقات به صورت گروهی به این صورت که مددجویان در رشته‌های مختلف ورزشی با هم به رقابت پرداخته و در نهایت جوایزی هم برایشان درنظر گرفته میشود که این مسابقات در رشته‌های تنیس روی میز"فوتبال‌دستی"بیلیارد و شطرنج برگزار میشود که مددجویان از فضای افکار منفی بیرون آمده و ساعاتی را در فضای مسابقات مهیج باشند...
همچنین در کمپ طلوع راهیان نجات اردوهای متنوع درون شهری و برون شهری برپا میشود و این کمپ با هماهنگی که با خانواده‌های مددجویان و همچنین سازمان بهزیستی انجام میدهد و با بیمه مسافرتی کردن آنان را به این اردوها برده تا مددجویان با سپری کردن ایامی شاد با ذهنی آرام در جلسات آموزشی حاضر شوند.

افرادی که نقصی را به شما یاداوری میکنند. لزوما کامل نیستند" اما ممکن است
همان چیزی را به شما بدهند که دنبالش هستید...

صورتجلسه جلسه دوستی با مدیر کمپ ترک اعتیاد
تحت نظارت مدیریت مرکز

مواد افيونی از گياه خشخاش (Somniferum Papaver)به دست می آيند و تضعيف کننده سيستم عصبی مرکزی میباشند.
مهم ترين انواع مواد افيونی عبارتند از: ترياک، شيره و سوخته ترياک، کديين، هرويين، مرفين، مپريدين و متادون.
در ايران اعتياد به مواد افيونی شايع ترين انواع اعتياد به مواد غير قانونی را تشکيل میدهد.

آثار مصرف مواد افيونی:
آثار مصرف مواد افيونی تا 8 ساعت پس از مصرف باقی میماند.
- تغييرات رفتاری يا روانی(ابتدا سرخوشی و سپس بیتفاوتی، کج خلقی و پرخاشگری، بیقراری يا کندی و اختلال قضاوت)
- تهوع و استفراغ
- کاهش احساس درد
- احساس گرما، گرگرفتن و خارش بينی
- سنگينی دست و پا و رخوت
- خشکی دهان
- کاهش فشار خون
- انقباض مردمک

- انقباض عضلات صاف حالب و مجاری صفراوی
- افت عملکرد شغلی و اجتماعی
عوارض مصرف طولانی مواد افيونی:
- اعتياد (مواد افيونی به شدت اعتياد آورند و تنها با چند بار مصرف نسبت به آن ها وابستگی و تحمل ايجاد می شود)
- يبوست مزمن
- تيره شدن رنگ پوست
- کاهش ميل جنسی و اختلال نعوظ در مردان
- بهم خوردن دوره های قاعدگی در زنان
- کاهش وزن و سوء تغذيه
- پايين آمدن سطح سالمتی بعلت بی توجهی به وضعيت بهداشتی و مراقبتهای فردی
- تغيير ساعات خواب و بيداری، خواب آلودگی و چرت زدن در طول روز
- افسردگی
- عوارض تزريق وريدی (آبسه، عفونت های پوست، اندوکارديت، کزاز، ايدز و هپاتيت B و C انتقال آنها
به ديگران)

اصلا ممکن نیست بتوان تعیین کرد که چه کسی وابسته می شود. 
فاکتور های مستعد کننده :
• خاصیت اعتیادآور مواد مخدر
• تاثیرات خانواده و گروه همسان
• شخصیت
• عوامل فرهنگی و اجتماعی
• اختلالات روانپزشکی موجود
• ژنتیک
• سن پائین شروع

مفاهیم کلیدی
اعتیاد نتیجه اثرات : 
• ماده مخدر
• شخص
• وضعیت و شرایط

اعتیاد به مجموعه رفتارهائی شامل:
• مصرف جبری مواد
• ناتوانی در کنترل مصرف مواد مخدر
• اشتغال ذهنی دائم با تهیه ومصرف مواد بدون توجه به عوارض بیولوژیک، روانی و اجتماعی آن

مصرف جبری مواد
• مصرف جبری مواد حاصل تغییر در ساختار شیمیایی مغز است
• این شکل جبری مواد میتواند در تمام طول عمر ادامه یابد
• در بسیاری از اوقات رفتار جبری قسمتی از عملکرد طبیعی انسان است

علل و عوامل اعتياد
مدل های اعتیاد
• پزشکی وجسمی: اعتیاد یک بیماری مغزی است
• روانی: اعتیاد در ابتدا یک بیماری روانی است
• اجتماعی: اعتیاد در ابتدا یک بیماری اجتماعی و وابسته به محیط است
• روحانی: مشکالت اولیه اعتیاد مسائل معنوی است
اعتیاد یک بیماری مغزی است
• اولین مصرف یک عمل ارادی است
• از نظر علمی اثبات شده است که ماده مخدر باعث تغییر عملکرد و ساختار مغزی میشود
• تغییر در عملکرد و ساختار مغزی باعث تغییر در رفتار میشود
• تاثیرات وتغییرات حاصل از مصرف مواد مخدر سه دسته هستند:
1 -موقت وگذرا 2 -طولانی مدت 3-دائمی
پزشکی و بیولوژیک
یافته های ژنتیکی نشان میدهد که:

• در بسیاری از موارد ساختار مغزی خود به خود دارای تحمل بالا برای مواد مخدر است
• در واقع مواد مخدر مشکلات و کمبودهای سیستم انتقال عصبی مغزی را بشکل بیمارگونه ای برطرف میکند
• به عبارت دیگر مشکل مواد نیست آنچه که مشکل دارد عملکرد مغزی است

فاکتورهای روانی
1 .جنبه های شخصیتی:
 خطر کننده
 بدنبال هیجان
 اعتماد به نفس
 شخصیتهای ضد اجتماعی و مرزی
 شخصیت معتاد گونه
 توانائیهای شناختی
 مهارت حل مسئله
 نیاز به تحریک
 احساس خارجی بودن
2 .عوامل رواني
 انواع افسردگی
 ناپايداری عاطفی و احساسی
 اضطراب و بيقراري
 عدم اعتماد به آينده
 سرخوردگي در زندگي و اجتماع
 احساس بي كفايتي
 عدم رشد سالم شخصيت
 انحرافات جنسي
3 .عوامل اقتصادي
 فقر كامل يا رفاه كامل
 بيكاری
 بحران های اقتصادی
 تورم شديد
 سودجويي و خريد و فروش مواد مخدر
 نابرابري های اقتصادی و تبعيض طبقاتی

" دليل قابل قبول دارم"
در این الگو هم افراد فکر می کنند که بابت مشکلی که عنوان میکنند دلیل قانع کننده ای دارند. مثال برای اعتیاد خود دلایلی همچون وضع خراب جامعه ، دوستان ناباب ، وجود ساقی سر خیابان ، رودربایستی با دوستان و اقوام ، غرغر کردن های همسر و خانواده و هزاران دلایل دیگر که گاهاً درست است ، می آورند. در این حالت از درمانگر توقع دارند به جای توجه به حل مشکل، متوجه دلیل مشکل شود. این افراد فکر می کنند که دلایلشان چنان منطقی است که خود به خود مشکل را توجیه میکند و اگر آن دلیل درست شوند مشکل هم برطرف خواهد شد. این افراد معمولا ظاهری موجه و منطقی دارند و بیشتر اهل استدلال و قانع کردن دیگران با توجه به دلیل موجود هستند. آنها معمولا به این دلیل از این الگو استفاده میکنند که از عواقب ناگوار مشکل خود رهایی یابند. باید توجه داشت این افراد چندان غرق در توجیه مشکل خود می شوند که مجددا به الگوی پرهیز برمی گردند. )در رابطه با هر مسئله ای صحبت می کنند بجز مشکل اصلی(چون احساس می کنند دلیل به اندازه کافی قابل قبول است.
در اين الگو هم درمانگران بايد متوجه امور زير باشند:

- کنجکاوی بیش از حد برای دلیل مراجعین

- تمایل زیاد به کشف احساسات مراجع

- علاقه به مشاجره با مراجع برای اثبات حرف خود

برای مشاوره کمپ ترک اعتیاد با ما در ارتباط باشید :09122578796

راهنمای کمپ ترک اعتیاد در مورد الگوهای انکار را بررسی میکنیم...

درباره همه چيز به جز همين مشكل حرف میزنم!
محتوای فکری حالت پرهیز این است که من درباره هر چیزی صحبت میکنم به جز مشکل اصلی. افراد دچار حالت پرهیز، از پاسخ مستقیم به پرسش ها دوری جسته و به حرفهای سرگرم کننده و نامربوط می پردازند. الگوی پرهیز صورت های متنوعی دارد:
-پرهيز از طريق سكوت کامل : این شگرد برای آن است که مشکل واقعی اصلا موضوع گفتگو قرار نگیرد. بیمار هرگز داوطلب دادن هیچ اطلاعاتی نیست و اگر از او خواسته شود، خیلی کم و یا اصلا هیچ اطلاعاتی نمیدهد. به درمانگر توصیه میشود به نحوی از مددجو اطلاعات بکشد. البته همین کار هم بهانه ای به مددجو میدهد تا مقاومت کرده و بگوید که درمانگردر مسائل شخصی که ربطی به کار ندارد فضولی میکند.
- پرهيز از طريق گمراه سازي : به میان آوردن چیزهای سرگرم کننده ای که ارتباطی به مشکل اصلی ندارند، به منظور سرگردانی درمانگر و گرفتار کردن او در امور نامربوط و جالب توجه.
- پرهيز از طريق شلوغ کاری و داد و بيداد : ایجاد درگیری و دعوا با درمانگر تا توجه را از مشکل اصلی به سوی درگیری بکشاند. مددجویان میتوانند توجه را از مشکل اصلی به سوی درگیری بکشانند. مددجویان میتوانند از طریق دعوا از توجه به مشکل اصلی احتراز کنند. همچنین ممکن است خشم و تندخویی درمانگر را بهانه ای برای ترک جلسه مشاوره قرار دهند.
- پرهيز از طريق لال بازی : با متقاعد ساختن درمانگر مبنی بر اینکه اصلا وقتی آن حالت پیش می آید چیزی متوجه نمیشود، پیوسته از درمانگر میخواهد که مسائل را توضیح دهد و باز هم عمدا ً وانمود می کند که اصلا چیزی از آن نمی فهمد .
اولين قدم در ارتباط با اين الگو ، شناسايی الگوی پرهيز است.
واکنشهای غريزی: پرهیز موجب ایجاد واکنشهای زیر در اکثر درمانگران میشود:
1 )جلب شدن توجه درمانگر به حرفهای مددجو به دلیل آنکه مدجویان درباره چیزهای جالب و سردرگم کننده ای حرف میزنند؛
2 )احساس عدم موفقیت به دلیل آنکه مددجویان دستورکار جلسه را برهم زده و فرصتی برای پرداختن به اصل بحث نمی ماند؛
3 )احساس خشم و عصبانیت به دلیل آنکه مددجو اول قول میدهد که توجهش به موضوع اصلی باشد ولی بعدا دوباره از موضوع پرت می شود.
شاخص های غير کلامی: مددجویانی که از روش پرهیز استفاده می کنند، هر چه به گفتارهای خارج از موضوع بیشتر ادامه دهند، علاقه بیشتری پیدا کرده و از لحاظ هیجانی بیشتر انگیخته می شوند. اما هنگام صحبت درباره مسائل اصلی، خود را آزرده خاطر یا بی علاقه نشان داده و تلاش می کنند که موضوع اصلی جلسه را اگر بتوانند تغییر دهند.
شناسايی باورهای غلط: باور اشتباهی که رفتار پرهیز را در آنان برمی انگیزاند عبارت است از اینکه: اگر از فکر و صحبت درباره مشکل خودداری کنم، مشکل برطرف خواهد شد.
آشكارسازی الگوی پرهيز
در مواجه با انکار فرد وقتی می بینید که فرد بیشتر به حاشیه می پردازد و حاضر نیست مشکل اصلی خود را مطرح کند باید به او بگویید: با اين چيزهايی که من میشنوم، گويا شما با صحبت درباره چيزهايی ديگر، میخواهيد از مسئله اصلی اجتناب کنيد؛ درست است؟ در اينجا فرد مراجع ناچار می شود درباره سؤال شما تامل کرده و جواب بدهد.
در این حالت ممکن است او حرف شما را رد کند که باید در این مواقع از او معذرت خواهی کنید و بگویید: معذرت میخواهم، فكر می کردم می خواهيد با تغيير موضوع از پاسخ به سؤال من خودداری کنيد. احساس میکنم اشتباه کرده ام، اجازه بفرماييد دوباره از شما سؤال کنم؟
البته نباید زیاد خوش بین باشید چون ممکن است مجددا مطلب دیگری را بازگو کند و دوباره شما را گمراه سازد.بهتر است در این مواقع دوباره همان سؤال را تکرار کنید. و اگر دوباره تکرار شد به او بگویید: “معذرت میخواهم، من گمان کردم که میخواهید با تغییر موضوع از پاسخ به سؤال من خودداری کنید، شاید اشتباه کرده ام، آیا امکان دارد بگویید منظورتان از گفتن آن حرفها چه بود؟”.
در این هنگام او متوجه حرف هایش شده و میتواند با مشاهده رفتارش توضیحی درباره حرفهایش بدهد.در حقیقت شما از الگوی روش خود نظارتی استفاده می کنید.که میتواند یک روش متوقف سازی انکار باشد.
معمولا باید توجه کنیم افرادی که از این الگو استفاده می کنند تصور می کنند اگر درباره مشکل اصلی خود صحبت نکنند خود به خود مشکلشان حل می شود.
ترنس گورسکی در کتاب مدیریت انکار این مثال را مطرح کرده است: زمانی یک نجار دچار حادثه با اره برقی شد؛ او رگ مچ دست خود را بریده بود، او خود را قانع کرده بود که اگر درباره خونریزی که تا سرحد مرگ می رفت فکر نکند، مشکل رگ قطع شده اش بر طرف میشود.

ترنس گورسکی به تعریف دیگری در کتاب مدیریت انکار اشاره کرده است: انكار، مجموعهاي از افكار ناخودآگاه و خودکار، احساسات، تنگناها، کنشها و واکنشهاي اجتماعی است که ما را در برابر درد ناشی از پیبردن به مشكالت، سختی مشكالت و مسئوليت حل آنها محافظت میکند. انكار مجموعه ای از واکنشها است.
او می گوید وقتی حالت انکار شروع میشود، افراد طوری واکنش نشان میدهند که عملکرد سیستمهای روانی- اجتماعی پنجگانهشان تغییر میکند.
این سیستمهای پنجگانه عبارتند از: سیستم شناختی یا تفکر ، سیستم عاطفی یا احساس، سیستم انگیزشی یا اجبار، سیستم کنشرفتاری و سیستم اجتماعی یا بین فردی
این بدان معنا است که اگر میخواهیم بدانیم انکار تا چه حد مددجویان را تحت تاثیر قرار میدهد، باید به پنج س وال کلیدی یا سرنوشت ساز پاسخ بدهیم. این سوالها عبارتند از :
1.چه طرز فکری مانع از پیبردن مددجویان به وخامت مشکلاتشان میشود؟
2.چه احساسهایی مانع از پیبردن مددجویان به وخامت مشکلاتشان میشود؟
3.چه انگیزهها یا تنگناهایی مانع از پی بردن مددجویان به وخامت مشکلاتشان میشود؟
4.چه اعمال و رفتارهایی مانع از پیبردن مددجویان به وخامت مشکلاتشان میشود؟
5.چه تعاملهای اجتماعی یا رابطههایی مانع از پی بردن مددجویان به وخامت مشکالتشان میشود؟
سؤاالت فوق شاید کاربردی ترین سؤال برای پی بردن به انکار افراد باشد. هنگامی که ما بتوانیم به طرز نفکر,احساسات,انگیزه ها ، اعمال و رفتار و رابطه های فرد با دیگران پی ببریم بهتر میتوانیم راهکارهایی برای کمک به آنان جهت آگاهی از مشکالت خودشان طرح کنیم.
همانطور که گفتیم مکانیزم انکار ناخودآگاه و خودکار است؛ خودکار بدان معنا که به طور غیر ارادی و در واکنش به محرک بیرونی یا با یک جرقه به آن متوسل میشویم. ناخودآگاه به آن معنا که بدون فکر، آن را انجام میدهیم. قبل از آنکه فکر کرده باشیم و بدون آنکه از قبل طراحی شود که مثال درباره فالن مس له باید فالن جواب را بگوییم حالت تدافعی به خود میگیریم. برای همین انکار به اسلحه ای تشبیه می شود که بدون تفکر شلیک می شود.
اکثر افراد وقتی در حالت انکار قرار دارند، خوب متوجه نیستند که دقیقاً چه فکر میکنند، چه احساسی دارند و چه کار میکنند. در حقیقت فرایند تفکر غالباً خارج از کنترل است، زیرا احساساتی که به آن جهت میدهند، بسیار شدید بوده و تفکرات طوری شکل گرفتهاند که فقط با خاموش کردن احساسها میتوان آنها را کنترل کرد. پس، بهترین راه برای خاموش کردن احساسات، این است که دربارهی چیزی که آنها را دوباره روشن میکند، فکر یا صحبت نشود.
حال سؤال پیش می آید که چه چیزهایی باعث می شود تا مکانیزم انکار فعال شود؟
اگر خوب دقت کنیم میبینیم که وقتی کسی به مشکلی که در ما وجود دارد اشاره می کند احساساتی همچون درد، خشم، ترس، احساس گناه و شرم را تجربه می کنیم.
مثال وقتی به کسی که خود را آدم وظیفه شناس و مس ولیت پذیری می داند بر اساس شواهد بگویند تو لذت طلب و تنبل هستی؛ او احساس درد میکند و به نوعی پذیرفتن این مشکل برای او سخت است)درد( بنابراین ممکن است سریعا خشمگین شده)خشم(, ترسیده)ترس( و احساس کند کار خطایی انجام داده (احساس گناه ) و آدم نادرستی(شرم) است.
گاه نیز تنها یکی از این احساسات را تجربه کرده و سریعا عکس العمل نشان دهد(انکار).از آنجا که هدف کلی انکار، دوری جستن از احساسات فوق است. برای همین این افراد سعی می کنند با دیگران وارد بحث شوند و با توجیه و دالیل به ظاهر موجه آنها را متقاعد سازند که در اشتباه هستند و هیچ مشکلی وجود ندارد. این افراد طوری صحبت می کنند که ثابت کنند که حق به جانب آنها است و دیگران مقصرید.
از دیدگاه گورسکی افرادی که به انکار متوسل میشوند آن چنان دچار آسیب شدهاند که چارهای جز انکار ندارند. این مهمترین نکتهای است که هر درمانگر باید درک کند. فرد به آن خاطر دست به انکار میزند که در آن مقطع واقعاً دچار آسیب شده است و نمیداند که چه کار کند.
انكار، آخرين پناه آدم ناتوان است. ما وقتی به انکار روی میآوریم که دیگر نمیدانیم برای مهار درد خود چکار کنیم. بیشتر اوقات، حتی در حالت آگاهی نیز متوجه نیستیم که دست به انکار زده ایم.