1- در صورتی که مصرف مواد مخدر ( بعد از مدتی مصرف مزمن) قطع شود یا کاهش یابد یا به اندازه کافی بالا برده نشود ، علائم محرومیت و ناراحتی هایی ایجاد می شود .
2- اعتیاد به مواد مخدر وقتی ایجاد می شود که قطع مواد مخدر ایجاد ناراحتی نماید و به علت وسوسه ،افراد حتی هنگامی که به علت عوارض منفی مصرف تلاش می نمایند تا دیگر مصرف نکنند ، موفق نمی شوند.
3- علائم محرومیت قطع مواد مخدر اگر بیماری زمینه ای یا حاملگی وجود نداشته باشد ، نمی تواند باعث مرگ شود و بعد از حدود 7 الی 21 روز بسته به نوع ماده مصرفی می تواند قسمت عمده آن بهبود یابد.

-علائم محرومیت ناشی از قطع یا کاهش مواد مخدر

1- در صورت قطع یا کاهش مصرف مواد مخدر در یک فرد وابسته به آن ، علائم محرومیت و ناراحتی های زیر ایجاد می شوند :
تعریق ، اشک ریزش ، آبریزش بینی ، تهوع ،استفراغ ، کرامپ شکمی ، خمیازه ( ناشی از پر کاری بخشی از مغز به نام لوکوس سرولوس ) ، درد عضلانی ، بی قراری ، بی حالی ، وسوسه مصرف ، بی خوابی ، سیخ شدن موها ، لرز ( که ربطی به لوکوس سرولوس ندارد ) .
2- اوج علائم محرومیت در قطع هرویین و کراک از روز اول و اوایل روز دوم است . در قطع تریاک روز دوم و سوم و در قطع شیره ، متادون و بوپره نورفین ( تمجیزک ) روز سوم و چهارم است .
3- مدت علائم در قطع هرویین و کراک 7 تا 11 روز ؛ در قطع تریاک 7 تا 14 روز( بطور متوسط 11 روز) ؛ در قطع شیره ، متادون و بوپره نورفین 11 تا 21 روز ( بطور متوسط 14 روز ) است .
4- بعد از اتمام مدت علائم محرومیت ، اغلب علائم از بین می روند ولی برخی ناراحتی ها تا ماهها بعد از قطع مصرف ادامه می یابند که به آن ها علائم محرومیت طول کشیده می گویند و شامل درد گاه به گاه ، تعریق ، بی قراری ، بی حالی ، بی خوابی و وسوسه است .