اثر برخی مواد مخدر در نتيجه تکرار استعمال مقدار ثابتی از آن ماده، کاهش می يابد. به عبارت ديگر بيمار در دفعات بعدی مصرف، برای رسيدن به سطح قبلی روانی و جسمانی ناشی از اثر مواد، بايد مقادير بيشتری از آن را مصرف کند.

* مصرف مكرر و طولاني مدت مواد اعتيادآور باعث بروز پديده تحمل مي شود .
* شخص مصرف كننده ديگر به مقدار ماده اي كه در ابتداي مصرف پاسخ مي داده ، واكنش مثبت نشان نمي دهد .
* شخص نياز به مقدار بيشتري از ماده مخدر دارد تا به احساسي مانند احساس اوليه دست يابد .
* ظهور پديده تحمل به معناي اعتياد نيست .
* تحمل در مورد مورفين يـا هروئين در سطح اهداف سلولی رخ مي دهد .
مثال:
- اگر فردی روزی يک نخود ترياک مصرف می کرده است، بتدريج مجبور می شود روزی دو نخود مصرف کند.
- اگر فردی روزی دو بار حشيش می کشيده است، بتدريج مجبور می شود روزی پنج بار حشيش بکشد.

وسوسه:
تمایل شدید فرد به ادامه مصرف یک ماده
علائم ترک:
در فرد وابسته به ماده مخدر، در اثر کاهش یا قطع ماده مصرفی، عوارض ناراحت کننده جسمانی و روانی مانند بیقراری،اضطراب، بیخوابی، درد عضالت، اسهال و استفراغ ظاهر میشود.
مثال:
 - ترک تریاک باعث ایجاد درد در دستها و پاها میشود.
 - ترک حشیش گاهی باعث ایجاد تهوع میشود.
مسلم این است که حرکت بین سوء مصرف و وابستگی وجود دارد ولی آن چه که مهم است این است که تمام سوء مصرف کننده ها به خصوص در اوایل، مشکل خود را اصلا قبول ندارند به خصوص در این میان بسیاری از درمانگران (پزشک، پرستار، بهورز و ...) عملا این نوع مصرف را جزء نرمال جامعه حساب می‌کنند ( حتی بسیاری از افراد سوء مصرف مواد را به عنوان یک روش بزرگ شدن و یا یکی از مراحل بلوغ میدانند.)
مشخصی داشته باشد، ولی برای کسانیکه در ارتباط با مفاهیم جامعه شناختی و روانشناختی از آن سود می جویند، در پاره ای از موارد مبهم به نظر می رسد.
علت ابهام در مفهوم گروه شاید در این باشد که گروه به مجموعه ای از انسانها گفته می شود که از لحاظ تعداد افراد تشکیل دهنده آن، دارای ابعاد مختلف و از لحاظ ساخت و کارکرد نیز متفاوت است. مثال گروههای دو نفر وجود دارند که به معنی واقعی کلمه یک گروه اجتماعی هستند،مثل خانواده جدید که متشکل از یک زن و یک مرد است و به آن گروه خانواده می گویند. یک تیم فوتبال هم که بیشتر از دو نفر ولی دارای افراد نسبتا محدودی است، گروه به شمار می رود. برای روشنفکران یا کارمندان یک جامعه هم که از لحاظ ابعاد وسیع است و یا حتی برای افراد کل یک ملت که بسیار وسیع تر است، می توان این اصطلاح را به کار برد.
 از لحاظ ساخت نیز پاره ای از گروهها پایدار و برخی نیمه پایدار و بعضی ناپایدارند. ولی آنچه که در همه گروههای نسبتا پایدار مطرح است، این است که نوعی همبستگی و تشریک مساعی و روابط متقابل بین افراد آنها وجود دارد و می توان آن را وجه مشترک همه گروهها دانست.
هر گروه دارای اعضائی است که هر یک از اعضاء دارای وضع و موقعیت،نقش یا نقش های مخصوص، روابط متقابل و احساس تعلق به گروه و رفتار گروهی است و برای رسیدن به اهداف مشترک با سایر اعضاء همکاری و همیاری دارد.
 از انواع گروههای اجتماعی، می توان گروه خانواده، گروه همبازی،شرکت تجاری، تیم ورزشی، کالس درس،مدرسه،انجمن و... نام برد.