اساس زندگی ما چیزی است که مابقی زندگی ما بر روی آن بنا شده است. وقتی مصرف می‌کردیم، این اساس همه کارهایی را که انجام می‌دادیم، تحت تأثیر قرار می‌داد.
 وقتی اهمیت بهبودی برای ما مسلم شد، به تدریج انرژی خود را صرف آن کردیم.   در نتیجه، کل زندگی ما تغییر کرد.
 به منظور حفظ این زندگی جدید، باید اساس آن را حفظ کنیم :
 برنامه بهبودی خود.
وقتی پاک می‌مانیم و شیوه زندگی ما تغییر می‌کند، اولویت‌های ما نیز تغییر می‌کند.
 کار و مدرسه ممکن است به این خاطر اهمیت پیدا کنند که کیفیت زندگی ما را بهبود می‌بخشند.
 روابط جدید ممکن است هیجان و پشتیبانی دوجانبه ایجاد کند.

 اما باید به خاطر بسپاریم برنامه بهبودی ما اساسی است که زندگی جدید ما بر آن بنا شده.
 هر روز باید میثاق خود با بهبودی را تجدید کنیم و آن را به عنوان بالاترین اولویت خود حفظ کنیم.