- در شروع اعتیاد ، مصرف مواد (بعنوان نمونه شیشه) تفریحی و گاه به گاه است و در مواقع خاصی مانند مهمانی ها انجام می گیرد .
-  بتدریج مصرف زیاد می شود اما بخش منطقی مغز آن را کنترل می کند.
-  مصرف مواد (بعنوان نمونه شیشه) توسط بخش منطقی مغز قابل توجیه است چرا که در ابتدا لذت و سودهایی را به همراه دارد (مانند افزایش انرژی ، ایجاد آرامش ، افزایش تمرکز و جسارت و ...)
-  در ابتدا مزایای مصرف از ضرر های آن بیشتر است و این واقعیت که مواد (از جمله شیشه ) غیر قانونی است و بخشی از پول فرد صرف خرید آن می گردد با توجه به سودهایی که در ابتدا دارد نمی تواند مانع از ادامه مصرف گردد.

- بعد از مدتی مصرف شیشه و مواد دیگر ، بطور قطع از فرد رفع توهم صورت می گیرد یعنی فرد متوجه ضررهای این مواد می شود چرا که بعد از مدتی ، زیان های مصرف مواد از سودهای آن خیلی بیشتر خواهد شد.
- برخی افراد )تعداد کمی( وقتی که متوجه ضررهای مصرف مواد بر بدن و زندگی شان می شوند مصرف آن را قطع می کنند ولی افرادی که به مصرف تفریحی شان ادامه می دهند معتاد می شوند.
- یک میل قوی برای مصرف شیشه و سایر مواد بتدریج ایجاد می شود که قدرت آن از بخش منطقی مغز بیشتر است .
- تصمیمهای بخش منطقی مغز قدرت کافی برای غلبه بر میل مصرف (که ریشه در بخش هیجانی مغز یعنی لیمبیک دارد ) پیدا نمی کند و تصمیمهای فرد برای عدم مصرف با شکست مواجه می شود بنابراین فرد با استفاده از مکانیزم های دفاع روانی مثل انکار ، دلیل تراشی و غیره بخش منطقی مغز خود را ضعیف تر کرده و از عذاب وجدان خود می کاهد و توجیه هایی برای مصرفش ایجاد می کند ( مثال برای انجام این کار یا در شرایط بد فعلی لازم است مصرف کنم) بنابراین مراحل تفکر و تصمیم گیری منطقی بشدت
آسیب می بیند و فرمان های بخش معتاد مغز لازم اجرا می شود.