خارش ( بیشتر در بازوان ) ،خارش صورت و بینی ،آلت تناسلی و قرمزی چشم ها

استفاده بیش از حد از تریاک موجب استفراغ میشود که در بین معتادین به تگری زدن معروف است و فرد معتاد اگر استفراغ کند حالش خوب می شود. ولی اگر فردی حشیش مصرف کرده باشد با وجود استفراغ کردن تا چند روز حالش بد باقی می ماند. بیماران معتقدند که تریاک مزاج سرد دارد لذا برای از بین رفتن آثار استفاده بیش از اندازه آن از موادی که طبع گرم دارند موادقندی استفاده میشود.

 افراد معتاد ترسو هستند و با صدائی کم از جا می پرند . اگر چه نشئگی باعث سرحالی و افزایش هوشیاری فرد میگردد اما عموما بعد از مدت کوتاهی مبتلا به اعتیاد دائم تریاک میشوند و میزان مصرفشان بیشتر شده و معمولا به آن درجه از سرحالی و هوشیاری دست نمی یابند.

در افراد وابسته به مواد افیونی یبوست ناشی از مصرف تریاک بسیار شدید است و بیشتر آن ها به ملینها روی می آورند افراد معتاد به علت ترس از لو رفتن به مسافرت نمیروند به هیچ وجه حاضر نیستند در بیمارستان بستری شوند و پس از بستری شدن اجباری در بیمارستان،معتادین اصرار عجیبی در نشان دادن علائم بهبودی دارند.
 
فرد معتاد به تریاک پس از نشئه شدن میتواند یک خاطره کوتاه را شاخ و برگ داده و ساعت ها با آن مردم را سرگرم کند چون فرد معتاد خیلی دوست دارد حرف بزند. افرادی که تریاک را به صورت تدخینی مصرف میکنند اگر دوره های خماری و محرومیت ندیده باشند عموما قیافه ای مانند افراد عادی دارند . این افراد معمولا موهای پر پشتی دارند و اگر در رفتارشان دقت نمائیم همیشه در حدود ساعت خاصی یافتن آنها غیر ممکن است.

مصرف کنندگان نامهای دیگری چون تی تی و سیاه نیز برآن نهاده اندو به معتادان آن اصطلاحا تل باز می گویند. این ماده عموما به صورت گرمی یا مثقالی فروخته میشود. بعضی از اوقات تریاک در بسته های ۶ ، ۱۲ ، ۲۵ گرمی فروخته میشود. معتادانی که مصرف بالائی دارند (وافوریها) عموما تریاک را به صورت لول تهیه میکنند که معادل ۲۰-۱۶ گرم میباشد.

تریاک و شیره چه موادی هستند ؟
1- تریاک از گیاه خشخاش بدست می آید ؛ حالت خمیری قهوه ای رنگ (گاهی متمایل به طلایی) دارد .
2- تریاک یا تدخین می شود ( بوسیله قلیان ، با سیخ و سنگ یا وافور) و یا خورده می شود و گاهی هم در آب حل شده و تزریق می گردد .
3- دیدن سیخ هایی که سرشان داغ شده و رسوباتی بر روی آن باقی مانده است ؛ سنجاق هایی که باز شده است و سرشان تیره شده است ؛ شیشه های مربا یا قوطی های نوشابه که بر روی سرشان سوراخ هایی ایجاد شده است ؛ کاغذ های لوله شده یا نی یا خودکار هایی که داخلشان خالی شده است و رسوباتی تیره رنگ بر روی آنها وجود دارد و وافور می توانند دلیل تدخین تریاک یا شیره را باشند .
4- افرادی که تریاک یا شیره را می خورند ، در جیب یا کیف یا داخل ماشین این مواد را جاسازی می نمایند .
5- شدت اعتیاد در مصرف مقدار یکسانی از تریاک با وافور از همه کمتر ؛ سپس تدخین با قلیان یا سیخ و سنگ قرار دارد و خوردن تریاک میزان اعتیاد را 2 الی 3 برابر می کند و تزریق نیز شدت اعتیاد را چندین برابر باال می برد .
6- جای تزریق در دست یا پا ... و سرنگ های مصرف شده در اتاق می توانند تشخیص تزریق را مهیا سازند .شیره تریاک یا سوخته ؛ خمیر های قهوه ای رنگ نرم هستندکه معموال در نایلون پیچیده می شوند .
11 - در تریاک و حتی شیره مقدار زیادی ناخالصی وجود دارد که عوارض آنان می تواند جدا از عوارض خود تریاک به فرد آسیب برساند(در موارد شایعی مواد سمی مثل سرب یا ... برای سنگین کردن تریاک به آن اضافه می گردد).

در اعتیاد به شیره هنگام قطع مصرف علائم محرومیت مدت طولانی(حتی تا 3 الی 4 هفته)خواهد داشت .اعتیاد به شیره از مدتها قبل در کشورمان وجود داشته و در حال حاضر هم شیوع بالایی دارد .

ترياک :
ترياک از گياه خشخاش به دست می آيد. منشأ هرويين و مرفين نيز از همين ماده است. ترياک معمولا به رنگ قهوه ای سير و دارای قوامی خميری است که بويی شبيه به آمونياک يا ادرار مانده دارد و هنگام سوختن بوی خاصی شبيه چسب دو قلو میدهد. بسته بندی آن به صورت لول، حبه قند و يا کيک می باشد.
سوخته ترياک :
پس از مصرف تدخينی(کشيدن) ترياک ماده ای به رنگ قهوه ای سوخته و براق به دست می آيد که سوخته نام دارد.
شيره ترياک :
سوخته ترياک را در آب حل می کنند و میجوشانند. سپس آن را از صافی عبور میدهند. آن چه باقی می ماند تفاله نام دارد. محلول حاصل را مجدداً حرارت می دهند. با اين کار ماده ای خميری ، سفت و غليظی به رنگ قهوه ای روشن به دست می آيد که شيره نام دارد.
- تدخين (دود کردن)
- خوردن
- تزريق
هرويين:
يکی از مشتقات نيمه مصنوعی مرفين است. هرويين پودر بسيار نرم و سفيد رنگی است که اشکال بسيار ناخالص آن قهوهای رنگ میباشد. هرويين را در تکه های پلاستیک به شکل مخروطی بسته بندی میکنند و سر آن را با آتش میبندند. در اين حالت آب در آن نفوذ نمی کند و در مواقع خطر میتوانند ان را ببلعند و پس از دفع از آن استفاده کنند. هرويين موجود در بازار معمولا 5 تا 10 درصد هرويين دارد و بقيه آن شير خشک، پودر بيکربنات و پودر گلوکز است.
روش های مصرف:
1 -تدخين (دود کردن)
2 -استنشاق(دماغی)
3 -تزريق

کديين:
ماده سفيد رنگی است که به صورت قرص های خالص يا به صورت ترکيب با استامينوفن، آسپيرين يا شربت های ضد سرفه مورد استفاده معتادان قرار می گيرد. مصرف مکرر و بدون دليل و يا با بهانه های بی مورد قرص های آسپيرين کديين يا استامينوفن کديين نشانه ای از اعتياد به مواد می باشد.
مرفين:
پودری است سفيد يا کرم (و گاهی به رنگ قرمز آجری)، تلخ مزه و بی بو است. اين ماده در حالت خالص نرم يا ورقه ای و به رنگ سفيد تا زرد کم رنگ میباشد. مرفين به صورت آمپول های 10 و 20 ميلی گرمی مورد مصرف پزشکی قرار میگيرد. به صورت زير جلدی، داخل عضلانی و داخل وريدی مصرف میشود.