- در سال 1374 درمزرعه ای در همدان سعی شد روش بهبودی مدل اجتماعی به طور رسمی آغاز شود، که در آن زمان ناموفق بود.
-در سال 75 زیر زمین ارزان قیمتی در مرکز تهران جهت تاسیس خانه بهبودی اجاره شد و سعی شد تا االگوی خانه بهبودی لس آنجلس در آن پیاده شود. جلسات NA و جلسات خانواده که تازه شروع شده بود نیز در همین زیرزمین برگزار گردید.
-در سال 75 یک طرح بازپروری مدل اجتماعی / پزشکی به نام طرح خودگردان، به معاونت پیشگیری سازمان بهزیستی برای اجرا در قسمتی از مرکز بازپروری تهران در قرچک ورامین پیشنهاد شد، اما با وجود موافقت معاونت پیشگیری، به مرحله اجرا در نیامد.
- در اواخر سال 77 مرکز بازپروری تهران بسته شد و افراد از فرستادن معتادانی که نیاز به محلی جهت تدرک فیزیکی داشتند محروم شدند. گاهی کسانی جهت سم زدایی به زندان معرفی میشدند. تعدادی از اعضای NA متقاضیان ترک فیزیکی را در خانه های خود یا در خانه های بیماران سرویس میدادند و در بسیاری از مواقع مشکلاتی برای خانواده ها ایجاد میشد و نتیجه کار را تحت الشعاع قرار می داد. مجموعه این کمبودها و عوامل باعث شد که نیاز به کانون های ترک فیزیکی و بازپروری کاملا محسوس باشد. بسیاری از اعضای گروه خانواده که عزیزانشان لغزش میکردند، مرتباً میخواستند که مراکز ترک فیزیکی و خانه های بهبودی دایر شوند.
در سال 78 طرح بازپروری مدل اجتماعی تدوین و به معاونت پیشگیری سازمان بهزیستی پیشنهاد داده شد، اما جوابی داده نشد.
در تابستان سال 80 چند نفر از معتادان به صورت گروهی در شمال غربی تهران دره پونک - قسمتی از اراضی تفرجگاه پردیسان در همان محلی که قبلا در آن مواد مخدر مصرف میکردند، بیتوته کرده و سعی داشتند به کمک هم، مواد مخدر را ترک کنند. تعداد افراد این گروه، بیش از آن حدی بود که بتوانند امور خود را اداره کنند و از لحاظ قانونی نیز به علت عدم رضایت مسئولان تفرجگاه پردیسان از حضور این گروه در اراضی خود، در موقعیت بدی قرار داشتند تقاضای کمک داشتند و در نتیجه به مدت 3 ماه کانون تولد دوباره "نیزار" در همان محل ساماندهی و اولین الگوی طرح سم زدایی پرهیز مدار و بازپروری ایمان مدار تولد دوباره پیاده شد. در این کانون به صورت صحرایی و بدون سرپناه, در دوره های یک ماهه بستری، معتادان بی بضاعت را پذیرش و پس از سم زدائی بدون دارو و آشنا کردن ایشان با اصول اولیه بازیابی و بهبودی, جهت تداوم بهبودی به گروههای NA معرفی شدند، همچنین آن عده از اعضا که پایگاه خانوادگی خود را کاملا از دست نداده بودند، به خانواده باز گردانده و تلاش شد که ورود ایشان به جامعه تسهیل شود.