داروهای مسکن و خواب آور داروهايی هستند که ايجاد آرامش، رخوت و خواب آلودگی می کنند. مهم ترين آنها بنزوديازپين ها ( مثل ديازپام، اکسازپام، لورازپام، فلورازپام و کلونازپام ) و باربيتورات ها ( مثل فنوباربيتال، سکوباربيتال، و پنتوباربيتال) هستند. اين داروها از طريق گيرنده GABA (گاما آمينوتيريک اسيد)

در بدن عمل می کنند. نسبت به اين داروها تحمل پديد می آيد و نيز تحمل متقاطع بين اين داروها و الکل وجود دارد. اين دسته از مواد، وابستگی جسمانی و روانی ايجاد می کنند.
در پزشکی اين داروها به عنوان ضد اضطراب، ضد تشنج، شل کننده عضلانی و کمک بي هوشی تجويز می شوند.
داروهای مسکن، خواب آور اعتياد آورند بنابراين نبايد آن ها را بيش از چند هفته تجويز نمود.