بنزودیازپین ها می توانند تا 10 روز در سیستم شما بمانند. آزمایشات مو می تواند شواهدی از بنزوها را تا 90 روز نشان دهد. برخی از عوامل مؤثر بر زمان تشخیص ، توده بدن ، مدت زمان استفاده و خاصیت دارو است.

بنزودیازپین ها ، مانند Xanax و Valium ، افسردگی سیستم عصبی مرکزی هستند که برای درمان اضطراب ، واکنشهای استرس حاد و حملات هراس مورد استفاده قرار می گیرند.

پزشکان معمولاً به دلیل خاصیت اعتیاد آور دارو ، بنزوها را به عنوان یک درمان کوتاه مدت تجویز می کنند. پزشکان می توانند با انجام آزمایش خون ، آزمایش ادرار ، آزمایش مو و آزمایش بزاق تشخیص دهند که آیا بنزودیازپین ها در سیستم فرد وجود دارند یا خیر.

در حال حاضر یکی از داروهای ضد افسردگی ، بنزودیازپین ها طبق ماده 4 تحت قانون مواد کنترل شده طبقه بندی می شوند. هنگامی که بنزو با سایر افسردگی ها مانند الکل و مواد مخدر نسخه ای مخلوط می شوند ، قدرت بیشتری پیدا می کنند و خطر عوارض جدی یا تهدید کننده زندگی را افزایش می دهد.

بنزودیازپینها مانند Rohypnol برای تسهیل در مورد تجاوزهای جنسی محبوب هستند. آزمایش بزاق ، خون و ادرار می تواند تعیین کند که آیا کسی ناخودآگاه بنزودیازپین مصرف کرده است یا خیر.

آزمایش بنزودیازپین ها
بنزودیازپینها نتیجه آزمایش ادرار مثبت را در اوایل دو تا هفت ساعت پس از مصرف داروی فرد ایجاد می كنند. میزان ترخیص کالا از دارو مدت زمانی است که بنزودیازپین در بدن قابل ردیابی خواهد بود و از نظر دارویی تا مواد دیگر متفاوت است.

بنزوهای طولانی مدت مانند Valium می توانند تا 10 روز در سیستم شما (ادرار) بمانند. Halcion و سایر بنزودیازپین های کوتاه مدت تا دو روز قابل تشخیص هستند.

آزمایشات ادرار
آزمایش ادرار و به دنبال آن ادرار ، یک روش معمول برای بررسی Xanax یا سایر بنزوها با عملکرد متوسط ​​در سیستم فرد است. پس از سوخت و ساز بدن دارو ، تقریباً یک پنجم از دوز خوراکی در ادرار باقی می ماند. مصرف داروهای کم مصرف Xanax ممکن است تا چهار روز پس از مصرف از نظر داروی مثبت تست کنند و مصرف کنندگان سنگین ممکن است تا یک هفته پس از مصرف نتیجه مثبت داشته باشند.

هیدراتاسیون روی آزمایشات داروی ادرار تأثیر می گذارد زیرا مصرف زیاد مایعات باعث رقیق شدن دارو و نتیجه منفی کاذب می شود.

دوز پایین بنزودیازپین ها یا فواصل طولانی بین استفاده ممکن است نتیجه ای منفی بگذارد اگر سطح دارو در ادرار کمتر از قطع تشخیص شود. علاوه بر این ، فاصله زمانی بین استفاده از دارو و انجام آزمایش ادرار ممکن است بر اینکه سطح دارو در بدن به اندازه کافی بالا باشد تا نتیجه آزمایش مثبت را تحریک کند ، تأثیر بگذارد.

متابولیسم همچنین نتیجه آزمایشات ادرار را تحت تأثیر قرار می دهد. میزان متابولیسم هر فرد منحصر به فرد است و بسته به سن ، جنس ، قومیت و وجود اختلال در کبد یا کلیه متفاوت است. کند بودن میزان متابولیسم می تواند به معنای این باشد که دارو برای مدت طولانی در ادرار وجود دارد. افرادی که میزان متابولیسم سریع دارند ، به سرعت دارو را تجزیه می کنند و باعث کاهش پنجره تشخیص می شوند.

این عوامل ممکن است منجر به مثبت کاذب شود. در صورت نتیجه آزمایش مثبت ، پزشکان باید تشخیص دهند که آیا بیمار بنزودیازپین تجویز کرده است و دستورالعمل استفاده را دنبال می کند.

آزمایش خون
آزمایش خون برای تعیین وجود بنزودیازپین ها در بدن نسبت به آزمایش ادرار تهاجمی تر است اما گاهی لازم است. اگر بیمار در بیمارستان بستری باشد ، ممکن است پزشکان آزمایش خون را انجام دهند تا بدانند آیا فرد مبتلا به آلپرازولام است.

آزمایش خون می تواند حضور آلپرازولام را طی چند ساعت از مصرف تشخیص دهد و نمونه خون ممکن است تا یک روز پس از مصرف آزمایش مثبت کند. با این حال ، آزمایش خون دارای پنجره های تشخیص کمتری نسبت به آزمایش ادرار است.

تست های مو
تشخیص بنزودیازپین ها با یک نمونه مو امکان پذیر است. وقتی فرد آلپرازولام را مصرف می کند ، این دارو در برآمدگی فولیکول های مو در بدن و سر تجمع می یابد. آزمایش مو به آنالیز آزمایشگاهی به یک نمونه مو 20 تا 50 رشته نیاز دارد. از طریق آزمایشی بنام رادیو ایمونواسی بنزودیازپین ، متخصصان قادرند تا 4 هفته پس از مصرف ، میزان آلپرازولام را تعیین کنند.

از آنجا که تقریباً یک ماه طول می کشد تا یک سانتی متر از مو رشد کند ، آزمایش های مو که در طی چند روز از مصرف انجام می شود ممکن است نتایج نادرستی را به همراه داشته باشند. تشخیص آلپرازولام با تست های مو دشوارتر از تشخیص بنزودیازپین های طولانی مدت مانند دیازپام است.

آزمایش بزاق
آزمایش بزاق می تواند Xanax را تا مدت 2.5 روز پس از مصرف تشخیص دهد. آزمایش بزاق پنجره تشخیص طولانی تری نسبت به آزمایش خون دارد اما یک پنجره کوتاه تر از آزمایش ادرار. مقدار کافی مایعات خوراکی برای آزمایش بزاق مورد نیاز است. آنها تمایل دارند که از آزمایشات ادرار پرهزینه تر باشند ، بنابراین آنها به اندازه معمول نیستند.

انواع بنزودیازپین ها
بنزودیازپین ها می توانند کوتاه ، متوسط یا طولانی مدت باشند. طبقه بندی بستگی به نیمه عمر از بین بردن دارو دارد ، که طول مدت توصیف آن تا زمانی که غلظت دارو در بدن به نصف کاهش یابد ، توصیف می شود.

بنزوهای کوتاه مدت معمولاً بدن را سریعتر از انواع طولانی مدت ترک می کنند. آنها نیمه عمر یک تا 12 ساعت دارند. بنزوهای با عملکرد متوسط به طور متوسط نیمه عمر حذف 12 تا 40 ساعت دارند. بنزوهای طولانی مدت 40 تا 250 ساعت نیمه عمر حذف دارند.