نحوه اثر گل بر بدن به گونه است که THC موجود در آن بین یک تا هفت روز در بدن فرد باقی می ماند. لازم است بدانید که THC و متابولیت های ماریجونا بسیار آهسته و کند از بدن خارج می شوند و به همین دلیل، فرد پس از هر بار مصرف تا ماه های زیادی با عوارض مصرف اولیه خود دست و پنجه نرم می کند. پس از گذشت ۲ الی ۳ ساعت از مصرف گل حالت نشئگی آغاز می شود.

متاسفانه ماده مخدر گل در همه اقشار وجود دارد و سن شروع مصرف آن در نوجوانان و جوانان پایین آمده است و در گلدان ها و باغچه های خانگی و آپارتمانی به راحتی کاشته می شود و همین امر باعث در دسترس بودن و رواج آن شده است.

زمانیکه فرد مصرف می کند احساس گیجی، بالا رفتن ضربان قلب، خشکی چشم ها، دهان و گلو، قرمز شدن چشم ها و حساسیت به نور را تجربه می کند و به صورت همزمان احساس می کند که ذهنش فعال تر شده است، شوخ تر و اجتماعی تر است و تمایل به صحبت کردن در جمع دارد. از جمله دلایلی که باعث تداوم مصرف گل می شود احساس آرامش بیشتر، جذابیت یافتن رنگ ها و محیط، بهبود خودآگاهی، افزایش شناخت خود و دیگران و افزایش تمایلات جنسی است.

علایم سرخوشی فوق، پس از سه ساعت فروکش می کند و فرد مصرف کننده تا شش هفته با عوارضی از جمله کندی فکر، انفعال و مشکلات هوشیاری مواجه است. در صورتیکه بیشتر از ۶ هفته  مصرف گل ادامه داشته باشد این عوارض می تواند به مدت دو سال، وضعیت شناختی، مغزی و ادراکی او را به صورت منفی تحت تاثیر قرار دهد.

عوارض مصرف گل :

کم شدن توانایی فرد برای تصمیم گیری،
بی ثباتی رفتاری
احساس پوچی و ناموفق بودن.
مشکل در انعطاف پذیری فکر
مشکل در حفط انعطاف پذیری فکر و درک موقعیت های پیچیده، چند چهرگی، مشکل در توجه، تمرکز و حفظ توجه و درک نظرات دیگران
مشکلات مربوط به حافظه
مشکل در گردآوری اطلاعات،
احساساتی مانند متفاوت بودن و بی نظیر بودن
مشکل در آگاهی از محیط اطراف
احساساتی مانند رها شدگی
عدم تعلق
احساس سرگشتگی در مورد زمان و مکان

حقایقی راجع به مخدر گل

ممکن است فردی بگوید" گل اصلا اعتیاد آور نیست و هر زمان بخواهی می توانی آن را ترک کنی" ، یا اینکه "  گل مرا خلاق تر می کند، وقتی مصرف می کنم قوی تر می شوم "در حقیقت باید گفت اگر برای رفع کنجکاوی های تان به دنبال یک فرد مصرف کننده بروید، ممکن است با پاسخ های نادرستی مواجه شوید که از عوارض مصرف گل یا ماری جوانا است.

ماریجوانا در طولانی مدت باعث مختل شدن مغز و عدم توانایی درک مسائل و استدلال را دارد و همیشه دچار توهمات می گردد.

هولناک‌ترین ماده مخدر «گل»‌‌ است که دومین مخدر مصرفی کشور است.

پس از اشغال افغانستان، تولید مواد مخدر در افغانستان به شدت افزایش یافت.

آنها با دستکاری ژنتیکی و ترکیب گیاه مخدر شاهدانه‌ افغانی با گیاه مخدر ماریجوانا، مخدر جدیدی تولید کردند که بسیار قوی تر از حشیش و هروئین است. طوری که با یکبار بو کردن، فرد معتاد میشود! آنقدر قوی است که اگر از کنار بوته آن عبور کنید، دچار توهم می‌شوید و روش استعمال آن در کاغذ سیگار است. و متاسفانه امروزه حتی در گلدان آپارتمانی هم یافت میشود.

گل که در باور عمومی حتی کم خطر‌تر از حشیش و ماریجوانا و علف معرفی شده است، می‌تواند آنقدر خطرناک باشد که با یک بار مصرف، برای همیشه باعث اعتیاد شود.

چون به طور مستقیم بخش‌های مسئول آرامش بخشی را در مغز فلج کرده و خودش جایگزین آن می‌شود.

بنابراین با مصرف نکردن گل، فرد دچار اضطراب شدید، بیقراری، وحشت زدگی، تپش قلب شدید و... می‌شود.

گل پودر سبز رنگی است که برخلاف مواد مخدر سنتی نظیر تریاک، توهم زا هم هست و حتی خطرناکتر از شیشه می باشد.

سن مصرف به دبیرستان‌ها رسیده است.

جوان‌ها تصور می‌کنند گیاهی طبیعی و بی‌ضرر است و خیلی از جوانان تصور کنند می‌توانند خیلی راحت مصرف گل را کنار بگذارند. تصوری که اصلا درست نیست.

گل همان گل گیاه شاهدانه (گیاه کانابیس ساتیوا) است و هیچ ربطی به تریاک، هروئین، شیشه، و سایر مواد (غیر کانابیس) ندارد. این ماده ارتباط خاصی با افغانستان ندارد. کانابیس ساتیوا براحتی در سراسر جهان کشت می‌شود. ماده مؤثر در این گیاه تتراهیدروکانابینول (THC) است که غلظت آن در برگ‌ها کمتر و در گل‌ها بیشتر است. با اصلاح نژاد سعی شده است میزان ماده مؤثر در گیاه افزایش پیدا کند. میزان THC در فراوردهای مختلف (مانند حشیش، گل، مار‌جوانا، علف، و…)، متغیر است، و از ۲۰٪ به بالا زیاد محسوب می‌شود.

یک بار مصرف مواد کسی را معتاد نمی‌کند، چه رسد به بوکشیدن تنها. بروز توهم ناشی از مصرف کانابیس، به میزان مصرف و خصوصیات فردی وابسته است، و در بسیاری از موارد رخ نمی‌دهد.

قرصی که داعش به سربازانش می‌دهد، و مصرف آن در کشورهای عربی نیز شیوع دارد، کاپتاگون، از خانواده آمفتامین‌ها، است.

در حشیش و گل ماده ای وجود دارد که از نظر میزان اعتیاد آوری و وابستگی روانی نسبت به مورفین بسیار قوی تر است و فرد نمی تواند به راحتی اعتیاد به مصرف آن را ترک کند.
در بین دختران و نوجوانان بیشترین موادی که مصرف می شود ماده گل یا حشیش است که آن هم به علت تبلیغات سوئی است که توسط فروشندگان صورت می گیرد مبنی بر اینکه گل و حشیش چون مورفین ندارند پس اعتیادآور نیستند.
این در حالی است که در حشیش و گل ماده ای به نام دلتل 9، تتراهیدروکانابینول وجود دارد که از نظر میزان اعتیاد آوری و وابستگی روانی نسبت به مورفین بسیار قوی تر است و فرد نمی تواند به راحتی اعتیاد آن را ترک کند.