ترياک :
ترياک از گياه خشخاش به دست می آيد. منشأ هرويين و مرفين نيز از همين ماده است. ترياک معمولا به رنگ قهوه ای سير و دارای قوامی خميری است که بويی شبيه به آمونياک يا ادرار مانده دارد و هنگام سوختن بوی خاصی شبيه چسب دو قلو میدهد. بسته بندی آن به صورت لول، حبه قند و يا کيک می باشد.
سوخته ترياک :
پس از مصرف تدخينی(کشيدن) ترياک ماده ای به رنگ قهوه ای سوخته و براق به دست می آيد که سوخته نام دارد.
شيره ترياک :
سوخته ترياک را در آب حل می کنند و میجوشانند. سپس آن را از صافی عبور میدهند. آن چه باقی می ماند تفاله نام دارد. محلول حاصل را مجدداً حرارت می دهند. با اين کار ماده ای خميری ، سفت و غليظی به رنگ قهوه ای روشن به دست می آيد که شيره نام دارد.
- تدخين (دود کردن)
- خوردن
- تزريق
هرويين:
يکی از مشتقات نيمه مصنوعی مرفين است. هرويين پودر بسيار نرم و سفيد رنگی است که اشکال بسيار ناخالص آن قهوهای رنگ میباشد. هرويين را در تکه های پلاستیک به شکل مخروطی بسته بندی میکنند و سر آن را با آتش میبندند. در اين حالت آب در آن نفوذ نمی کند و در مواقع خطر میتوانند ان را ببلعند و پس از دفع از آن استفاده کنند. هرويين موجود در بازار معمولا 5 تا 10 درصد هرويين دارد و بقيه آن شير خشک، پودر بيکربنات و پودر گلوکز است.
روش های مصرف:
1 -تدخين (دود کردن)
2 -استنشاق(دماغی)
3 -تزريق

کديين:
ماده سفيد رنگی است که به صورت قرص های خالص يا به صورت ترکيب با استامينوفن، آسپيرين يا شربت های ضد سرفه مورد استفاده معتادان قرار می گيرد. مصرف مکرر و بدون دليل و يا با بهانه های بی مورد قرص های آسپيرين کديين يا استامينوفن کديين نشانه ای از اعتياد به مواد می باشد.
مرفين:
پودری است سفيد يا کرم (و گاهی به رنگ قرمز آجری)، تلخ مزه و بی بو است. اين ماده در حالت خالص نرم يا ورقه ای و به رنگ سفيد تا زرد کم رنگ میباشد. مرفين به صورت آمپول های 10 و 20 ميلی گرمی مورد مصرف پزشکی قرار میگيرد. به صورت زير جلدی، داخل عضلانی و داخل وريدی مصرف میشود.

مواد افيونی از گياه خشخاش (Somniferum Papaver)به دست می آيند و تضعيف کننده سيستم عصبی مرکزی میباشند.
مهم ترين انواع مواد افيونی عبارتند از: ترياک، شيره و سوخته ترياک، کديين، هرويين، مرفين، مپريدين و متادون.
در ايران اعتياد به مواد افيونی شايع ترين انواع اعتياد به مواد غير قانونی را تشکيل میدهد.

آثار مصرف مواد افيونی:
آثار مصرف مواد افيونی تا 8 ساعت پس از مصرف باقی میماند.
- تغييرات رفتاری يا روانی(ابتدا سرخوشی و سپس بیتفاوتی، کج خلقی و پرخاشگری، بیقراری يا کندی و اختلال قضاوت)
- تهوع و استفراغ
- کاهش احساس درد
- احساس گرما، گرگرفتن و خارش بينی
- سنگينی دست و پا و رخوت
- خشکی دهان
- کاهش فشار خون
- انقباض مردمک

- انقباض عضلات صاف حالب و مجاری صفراوی
- افت عملکرد شغلی و اجتماعی
عوارض مصرف طولانی مواد افيونی:
- اعتياد (مواد افيونی به شدت اعتياد آورند و تنها با چند بار مصرف نسبت به آن ها وابستگی و تحمل ايجاد می شود)
- يبوست مزمن
- تيره شدن رنگ پوست
- کاهش ميل جنسی و اختلال نعوظ در مردان
- بهم خوردن دوره های قاعدگی در زنان
- کاهش وزن و سوء تغذيه
- پايين آمدن سطح سالمتی بعلت بی توجهی به وضعيت بهداشتی و مراقبتهای فردی
- تغيير ساعات خواب و بيداری، خواب آلودگی و چرت زدن در طول روز
- افسردگی
- عوارض تزريق وريدی (آبسه، عفونت های پوست، اندوکارديت، کزاز، ايدز و هپاتيت B و C انتقال آنها
به ديگران)