ما معتادان قشر متفاوتی هستیم که سوابق گوناگونی داریم، مواد مخدر مختلفی را مصرف کرده‌ایم و تجربیات متنوعی را به خاطر می‌آوریم.
تفاوت‌های ما در دوران بهبودی: 
برای برخی از ما این تفاوت‌ها حتی چشم‌گیر تر هم می‌شود.
رهایی از اعتیاد فعال به ما آزادی می‌دهد تا خود باشیم، همان طوری که واقعا هستیم.
این حقیقت که همه ما در حال بهبودی هستیم، بدین معنا نیست که همه ما لزوما نیازها و اهداف یک‌سانی را داریم.

هر یک از ما در دوران بهبودی باید درس‌های مخصوص به خود را یاد بگیریم.

با وجود تفاوت‌های بسیار میان ما معتادان، چگونه ما می‌توانیم در بهبودی به یکدیگر کمک کنیم و از تجربیاتِ یکدیگر استفاده نماییم؟
دور هم جمع می‌شویم تا درباره زندگی خود در پرتو اصول بهبودی با یکدیگر صحبت کنیم.
اگر چه زندگی ما با یکدیگر فرق می‌کند، اما اصولی که در بهبودی به کار می‌بریم، یکسان است.
در پرتو این اصول که بر تفاوت‌های ما می‌تابد، راه یکدیگر را در مسیرهای فردی خود روشن می‌سازیم.

همه ما در دو مسئله شریک هستیم:
اعتیاد و بهبودی.
وقتی با دقت گوش می‌دهیم، از دیگران می‌شنویم قطع نظر از سوابق خاص خود از عذاب ناشی از همان بیماریی سخن می‌گویند که ما نیز از آن رنج برده‌ایم.
وقتی گوش‌های خود را باز می‌کنیم، از سایر معتادان می‌شنویم که صرف نظر از اهداف شخصی خود درباره به کار بردن اصول روحانی که به ما نیز وعده امید می‌دهد، صحبت می‌کنند .

« همه بیداری های روحانی جنبه های مشترکی دارند! این جنبه ها عبارتست از پایان تنهایی و احساس هدفمندی در زندگی »

 وقتی با چیزی بزرگتر از خود روبرو می شویم، چند نوع بیداری روحانی به وقوع می پیوندد.
- گمان می کنیم نیرو هایی فراتر از درک ما در کار هستند.
- نمای مختصر و زودگذری از تصویر کلی را می بینیم و در این هنگام فروتنی پیدا می کنیم.

 سفر ما از گذر قدم های دوازده گانه همین نوع تجربه روحانی را موجب می شود، منتها عمیق تر و پایدارتر.
- به فرآیند مداوم کنار گذاشتن غرور تن می دهیم و در عین حال از چشم انداز وسیع تر آگاهی بیشتری پیدا می کنیم.
- دیدگاه ما نسبت به دنیا تا حدی گسترش می یابد که دیگر احساس غلو آمیزی نسبت به اهمیت خود نداریم.

 از طریق آگاهی جدید خود دیگر احساس جدایی از بقیه نژاد بشری را نداریم!
- شاید درک نکنیم چرا دنیا این گونه است یا چرا افراد گاهی اوقات با خشونت با یکدیگر رفتار میکنند.
- اما قطعاً رنج را درک میکنیم و در دوران بهبودی حداکثر تلاش خود را برای کاهش دادن آن به کار میگیریم.
- وقتی همکاری فردی ما با دیگران آمیخته میشود، تبدیل به بخشی ضرورری از طرحی بزرگ میشویم.
- سرانجام متصل میشویم ...!

 فقط برای امروز :

"من فقط فردی در طرح کلی وقایع هستم! جایگاه خود را در این تصویر کلی با فروتنی میپذیرم"