« همه بیداری های روحانی جنبه های مشترکی دارند! این جنبه ها عبارتست از پایان تنهایی و احساس هدفمندی در زندگی »

 وقتی با چیزی بزرگتر از خود روبرو می شویم، چند نوع بیداری روحانی به وقوع می پیوندد.
- گمان می کنیم نیرو هایی فراتر از درک ما در کار هستند.
- نمای مختصر و زودگذری از تصویر کلی را می بینیم و در این هنگام فروتنی پیدا می کنیم.

 سفر ما از گذر قدم های دوازده گانه همین نوع تجربه روحانی را موجب می شود، منتها عمیق تر و پایدارتر.
- به فرآیند مداوم کنار گذاشتن غرور تن می دهیم و در عین حال از چشم انداز وسیع تر آگاهی بیشتری پیدا می کنیم.
- دیدگاه ما نسبت به دنیا تا حدی گسترش می یابد که دیگر احساس غلو آمیزی نسبت به اهمیت خود نداریم.

 از طریق آگاهی جدید خود دیگر احساس جدایی از بقیه نژاد بشری را نداریم!
- شاید درک نکنیم چرا دنیا این گونه است یا چرا افراد گاهی اوقات با خشونت با یکدیگر رفتار میکنند.
- اما قطعاً رنج را درک میکنیم و در دوران بهبودی حداکثر تلاش خود را برای کاهش دادن آن به کار میگیریم.
- وقتی همکاری فردی ما با دیگران آمیخته میشود، تبدیل به بخشی ضرورری از طرحی بزرگ میشویم.
- سرانجام متصل میشویم ...!

 فقط برای امروز :

"من فقط فردی در طرح کلی وقایع هستم! جایگاه خود را در این تصویر کلی با فروتنی میپذیرم"